Veel organische verbindingen hebben de neiging om een oxidatiereactie te ondergaan in aanwezigheid van zuurstof, zelfs bij lage temperaturen. Sommige klassen van stoffen vertonen echter bij isotherme omstandigheden een inductieperiode waarin geen reactie met zuurstof plaatsvindt. Deze periode wordt de oxidatie-inductietijd of oxidatieve inductietijd (OIT) genoemd. Na deze periode treedt er een reactie met zuurstof op met een toenemende snelheid.
De stofklassen die deze eigenschap vertonen zijn:
- Polyolefinen (voornamelijk polyethyleen en polypropyleen)
- Smeervetten en oliën
- Eetbare oliën en vetten
OIT wordt vaak gebruikt om de stabiliteit van bovenstaande materialen te bestuderen bij procesontwikkeling en kwaliteitscontrole. De test wordt gebruikt om het stabilisatieniveau van een materiaal te beoordelen door de tijd tot het begin van oxidatieve ontleding te bepalen. De meting wordt uitgevoerd in een zuurstofatmosfeer bij een temperatuur die hoog genoeg is om ervoor te zorgen dat de ontleding binnen een redelijke tijd begint. OIT wordt uitgevoerd onder versnelde omstandigheden om de meetduur te verkorten voor praktische haalbaarheid.